اغلب خانواده‌ها زمان‌هايي در طول مدت مصرف سعي زيادي در حل مشکل مصرف معتاد خود به وسيله کنترل، نظارت، چانه‌زدن و پرخاشگري داشته‌اند، ولي موفق نشده‌اند.

بسيار مهم است که خانواده بداند که مفهوم کنترل از نظر بيمار يعني در دست گرفتن حق انتخاب او؛ واقعيت اين است که اين موضوع در نهايت و در طول زمان کمکي به بهبودي نمي‌کند. البته مسلماً مراقبت، حمايت صحيح و همکاري با تيم درمان به بيمار شما براي موفقيت بيشتر در درمان کمک مي‌کند. نکته مهم اين است که ميزان، نوع و نحوه حمايت شما لازم است با توافق درمانگر و اطلاع بيمار باشد.

بايد توجه داشت که در بعضي از موارد نگراني از مصرف مجدد و يا حوادثي که در حين درمان پيش مي‌آيند احتمال دارد باز اين ديدگاه را در شما تقويت کند که بايد کنترل، نظارت و مراقبت بيشتري داشته باشيد. توصيه مي‌گردد که هرگاه اين فکر در شما شکل گرفت با درمانگران تماس بگيريد. 

عليرغم اين حقيقت كه كنترل مستقيم اكثراً مخرب است، اين حق خانواده است كه از فرايند درمان آگاهي داشته باشد. در نهايت بهترين توصيه ما اين است که در صورتي که خانواده دوست دارد از روند بهبودي بيمار خود مطمئن شود نظارت، پيگيري و کنترل غيرمستقيم بخصوص از طريق تيم درمان (روانشناس، پزشک، پرستار و...) و ابزارهاي درماني (تست، مقدار دارو، ارزيابي انگيزه جهت شرکت در جلسات و...) انجام پذيرد.