به علت رفتارهاي نادرست دوران مصرف (مانند مخفي‌كردن مصرف مواد، مسائل مالي مرتبط با مصرف، بدهکاري، قرض بي‌حساب‌وکتاب و...) تقريباً در تمام مواقع اعضاي خانواده به فرد مصرف‌كننده بي‌اعتماد مي‌شوند. 

هرچند شدت اين بي‌اعتمادي، به طول مدت مصرف، ميزان آسيب‌هاي رواني و اجتماعي، وجود مشکلات خانوادگي، و مسائل باقي‌مانده از دوران مصرف (مثل: بدهي، تعهدات مالي يا حقوقي قبلي و...) قبلي بيمار بستگي دارد، ولي مسلماً حتي در موارد خفيف نيز خانواده نمي‌تواند به محض شروع درمان به بيمار اعتماد کامل پيدا کند. شما نياز به زمان داريد تا تغييرات رفتاري بيمار خود را ارزيابي کنيد و تصميم بگيريد. مسلماً سرعت، شکل و ميزان تغيير بيماران مختلف با هم متفاوت است؛ بعضي‌ها تغييرات رفتاري سريع‌تري را تجربه مي‌کنند و بسياري از بيماران ممکن است مدتي طول بکشد تا کنترل رفتارهاي خود را بدست آورند. 

نکته ديگري که در اينجا اهميت دارد ميزان تلاشي است که فرد معتاد جهت جلب اعتماد شما خواهد کرد. مسلماً معتاد از نداشتن اعتماد شما تا حدي شاکي است ولي مطمئن باشيد که به علل مختلفي که قبلاً ذکر شده است معمولاً سعي در جلب اعتماد شما اولين اولويت بيمار نخواهد بود. نکته مهم اين است که: بيمار بايد مقداري اعتماد را از طرف شما تجربه کند ولي مسلماً اين کار هم که روز اول به او بگوييد که اعتماد کامل در شما وجود دارد کاملاً نادرست است.