مددکاری اجتماعی دارای ارزش های اساسی است که شالوده و اساس این حرفه را تشکیل می دهد. در واقع بدون این ارزش ها مددکاری علم به حساب نمی آید .به عبارت دیگر اگر مددکاری را به یک درخت تشبیه کنیم ارزش های مددکاری به مثابه ریشه آن است که بدون ریشه درخت پایدار نمی ماند. حال به معرفی ارزش های اساسی مددکاری می پردازیم:

1.حرمت مقام انسانی

بر اساس این ارزش مددکار به همه مددجو ها به دیده احترام می نگرد و برای آنها ارزش قائل است زیرا آنها جدای از مشکلی که دارند یا مرتکب خطایی شده اند به خاطر اینکه انسان هستند احترام به آنها واجب است. به عبارت دیگر مددکار به صورت بی طرف با مددجو ها برخورد می کند و در حل مشکل آنها نهایت سعی و تلاش خود را به کار می برد و نسبت به مددجوها دیدگاه مثبت یا منفی پیدا نمی کند. در واقع مددجو درست است که مرتکب خطا یا جرمی شده است ولی در ارتکاب او به این جرایم عوامل اجتماعی و محیطی نیز دخیل بوده اند و در بررسی مشکلات افراد نباید تنها بر روی خود فرد تمرکز کرده و تاثیرات دیگر عوامل را نادیده بگیریم .به این ترتیب دیدگاه و افق فکری مددکار در این صورت گسترده خواهد شد و با دید بازی به امور مختلف می نگرد. بر اساس این ارزش مددکار مددجو را به خاطر مشکل خود سرزنش و تحقیر نمی کند بلکه به او کمک می کند تا توانایی لازم در حل مشکل را پیدا کند.

2.حق بهره مندی افراد به صورت یکسان از امکانات مادی و معنوی

بر اساس این ارزش افراد و به طور کلی همه انسان ها این حق را دارند که از امکانات و منابع موجود برای بهتر زیستن و ارتقای سطح زندگی خود استفاده کنند. مددکار به عنوان فردی از افراد جامعه این نکته را می داند که وضعیت جوامع باعث شده تا بعضی از افراد از حتی ابتدایی ترین و ساده ترین امکانات برای زندگی محروم باشند و عده دیگری از نظر رفاه اقتصادی در بهترین شرایط به سر برند. بر این اساس مددکار سعی می کند تا در حد امکان منابع قابل استفاده را برای اقشار اسیب پذیر در اختیار آنها قرار دهد و یا مددجویانی را که با نحوه استفاده از این منابع آشنایی ندارند راهنمایی کند و به آنها در استفاده از این امکانات یاری دهد.البته این امر بسیار حساس است زیرا اگر مددکار جنبه استقلال و باز توانی مددجو توجه نداشته باشد ممکن است مددجو وابسته به مددکار شود که مغایر اصول و ارزشهای مددکاری است. مددکار باید سعی کند که همراه با ارائه کمک به مددجویان آنها را با تواناییهای خود آشنا کرده و استقلال و خود توانی را در آنها شکوفا کنند.

3.حق افراد در تصمیم گیری برای مسائل خود(خود تصمیم گیری)

با توجه به اين ارزش اساسی مددكار در جريان كمك رسانی به اين نكته توجه دارد كه مهمترين اصل در اين حرفه باز توانی و شكوفا كردن استعدادها و توانايی های مددجو است. مددكار به اين وسيله به مددجو كمك می كند تا برای حل مشكل خود تصميم بگيرد و خود مشكلش را با سعی و تلاش بر طرف سازد. اگر مددكار به اين ازرش توجه نكند مددجو به مددكار وابستگی پيدا می كند و توانايی های خود را در حل مشكلاتش ناديده مي گيرد. به عبارت ديگر تصميم گيری مددكار به جای مددجو در جريان كمك رسانی به معنی بی توجهی مددكار به قابليت های مددجو در برطرف كردن مشكلاتش است و به نوعی توهين به او به حساب مي آيد. مددجو بايد برای حل مشكلش خود تصميم بگيرد حتی اگر آن تصميم اشتباه باشد.

4.مسئولیت فردی و اجتماعی

طبق این ارزش هر فردی علاوه بر اینکه نسبت به خود مسئول است در مقابل نسبت به دیگران هم مسئول است .به عبارت دیگر مددکار میبایست به مددجو این امر را بفهماند که آن فرد تنها برای خود زندگی نمی کند بلکه دیگران هم از او توقعاتی دارند و او بایستی نسبت به این انتظارات اهمیت قائل شود. در واقع به وسیله این ارزش مددکار به مددجوی خود نشان می دهد که دیگران هم از انها انتظاراتی دارند و به طور ضمنی پذیرش مسئولیت های فردی و اجتماعی را آموزش می دهند.