•در پاسخ به این سوال که آیا اطلاعات در زمینه اعتیاد باید فعالانه و مستقیم منتقل شود باید به پارامتر سن فرزند توجه نمود. در سنین پیش از دبستان اطلاعات به صورت غیرمستقیم و در قالب تمثیل باید منتقل شود ولی در سنین نوجوانی اطلاعات باید فعالانه و مستقیم داده شود.

•قبل از انتقال اطلاعات به فرزندان لازم است والدین دانش خود را در این زمینه از طریق مطالعه و مراجعه به پایگاه های خبری به روز بالا ببرند.
•والدین به گونه ای رفتار کنند که فرزندان نسبت به آن ها شنوندگی داشته باشند و با آن ها پیش از هر کس در مورد مسائلشان مشورت کنند.
•با فرزندان خود هم در مورد پیامدهای مثبت مواد صحبت کنید؛ از قبیل افزایش اعتماد به نفس و تمرکز و جنبه های نشاط آور مواد و هم در مورد پیامدهای منفی و مخرب آن. این باعث می شود فرزند شما متوجه شود والدینش در این زمینه اطلاعات دارند؛ اطلاعاتی به روز و در سطح دوستان، اینترنت و تجربه شخصی خود نوجوان.
•پیامدهای منفی آنی و کوتاه مدت مصرف مواد (از قبیل تغییر رنگ دندان ها و بوی بد دهان) را به جای پیامدهای درازمدت (بیماری های قلبی-عروقی) به فرزندان آموزش دهید.
•والدین توجه داشته باشند یکی از دلایلی که موجب تداوم اعتیاد می شود، انکار خانواده و کوچک شمردن موضوع است.
•خانواده باید در زمان مناسب، واکنش متناسب با رفتار فرزند را داشته باشد ( منظور از واکنش دعوا، کتک زدن و فحش نیست).
•خانواده باید پیش از ایجاد بحران حد و مرزهایی را برای فرزندان تعیین و به آنها اعلام کند (یکی از اصول ششگانه تاب آوری خانواده) و فرزندان بدانند در صورت بی قانونی، چه برخوردی با آنها خواهد شد. به عنوان مثال در مورد میزان استفاده از اینترنت و سایت های مناسب برای نوجوان قانون گذاشته شود و در صورت تخطی چند روز اجازه استفاده از اینترنت داده نشود یا برای ورود و خروج از منزل ساعت گذاشته شود. بنابراین تقویت منفی (تنبیه) هم می تواند به اندازه ی تشویق در پرورش قانونمند فرزندان موثر باشد.
•جریان تربیت و انتقال اطلاعات، یک جریان پیوسته است و نیاز به تکرار و تاکید دارد و برخورد آنی و مقطعی اثرگذار نمی باشد.