یکی از عوارض مصرف مت­آمفتامین که معمولاً در مصرف سایر مواد به این شدت دیده نمی­گردد یا به صورت نادری اتفاق می­افتد، بروز بدبینی یا حتی جنون است. افرادی که اقدام به مصرف مت­آمفتامین می­کنند، به خصوص در مواقعی که مصرف را برای مدت طولانی­تری ادامه داده­اند یا میزان و تعداد روزهای مصرف افزایش یافته است، به تدریج به وقایع بیرونی حساس و حساس­تر می­گردند، تا جایی که دیگر بدون آنکه اتفاقی در دنیای واقعی بیافتد آن را در درون ذهن خود به صورت غیرواقعی خلق می­کنند. 

جنون در مصرف­کنندگان این ماده به صورت هذیان و توهم است. «هذیان» که بارزترین نشانه جنون است، عقیده­ای نادرست است که فقط خرافات، یک باور و یا تعصب فرهنگی نیست. شاید بتوان گفت که مهم­ترین مشخصه هذیان این است که با وجود استدلال غیرمنطقی فرد هذیانی، هر چه دیگران اصرار به غلط بودن عقیده هذیانی می­کنند، فرد هذیانی توجهی به آنها نمی­کند؛ شدت افکار حتی گاهی به حدی می­رسد که فرد هذیانی با مشاهده اصرار اطرافیان به نادرستی عقاید او، اصرار عزیزانش را نیز دلیلی برای قصد آنان در ایجاد مشکل برای خود می­پندارد. فرد معمولاً دائماً به باور هذیانی خود فکر می­کند و بخش عظیمی از توجه و انرژی خود را به آن اختصاص داده است. هذیان­هایی که در اثر مصرف مت­آمفتامین بروز می­کنند، می­توانند انواع بسیار متفاوتی داشته باشند. شاید بتوان گفت شایع­ترین این عقاید احساس خطر از طرف اطرافیان یا افراد غریبه، احساس تحت تعقیب قرار گرفتن، و اعتقاد به خیانت همسر است. نمونه­های شایع افکار هذیانی در اثر مصرف مواد عبارتند از: «در داخل منزل من دوربین یا میکروفون کار گذاشته­اند و مرا کنترل می­کنند»، «از داخل کانال کولر منزلم گازهایی پخش می­کنند تا مرا مسموم کنند»، «همسرم به من خیانت می­کند»، «در خارج از منزل افرادی وجود دارند که مرا تعقیب می­کنند»، و «در زیر پوست من حیواناتی در حال تکان خوردن هستند».

تأکید می­شود که عقاید هذیانی تنوع بی­شماری دارند و فقط معطوف به مثال­های فوق نمی­باشند. در اکثر مواقع هذیان با قطع مصرف ماده به صورت خودبخودی مرتفع می­گردد، ولی ابتلا به هذیان حتی پس از بهبودی کامل، شخص را شدیداً مستعد ابتلای مجدد می­کند. در این موارد در صورتی که فرد ترک کرده دچار لغزش یا عود مصرف شود، ممکن است عقاید هذیانی بسیار سریع­تر از قبل عود نمایند.

از دیگر علایم جنون ایجاد «توهم» است. افراد سالم از طریق حواس پنجگانه خود (بینایی، شنوایی، چشایی، بویای، و لامسه) اطلاعات لازم را از محیط خود دریافت می­کنند و بر اساس این دیده­ها، شنیده­ها، ...، باورها و عقاید مختلفی پیدا می­کنند. در موارد مصرف مواد محرک گاهی دیده می­شود که فرد چیزهایی می­بیند، صداهایی می­شنود، یا حس می­کند که موجوداتی در زیر پوستش حرکت می­کنند که وجود واقعی ندارند؛ به این احساسات غیرواقعی توهم می­گویند. نکته مهم در مورد توهمات حسی، از جمله توهماتی که در اثر مصرف محرک­ها ایجاد می­شوند این است که همانند هذیان­ها، این احساسات در اکثر مواقع برای فرد کاملاً واقعی به نظر می­رسند، و فرد نمی­تواند بین احساسات توهمی خود و احساسات واقعی خود تفکیکی قایل شود.

مثلاً فردی که دچار توهم شنوایی است، گمان می­کند که افرادی در مورد او صحبت می­کنند، و از آنجایی که صاحب صدا را نمی­بیند، فکر می­کند که همسایه­ها در مورد او مشغول توطئه هستند (یعنی ممکن است فرد مصرف­کننده به دلیل توهم شنوایی، یک باور هذیانی هم پیدا کند). مثال دیگر این است که مثلاً ممکن است فرد ببیند که نوری آبی­رنگ از زیر در اتاقش تابانده می­شود، در حالی که اصلاً چنین چیزی وجود ندارد؛ در نتیجه فرد مصرف­کننده گمان می­کند که همسایه­ها با تاباندن این نور قصد آزار او را دارند. گاه ممکن است توهم و هذیان به حدی برسد که شخص تصمیم به مقابله با همسایه بگیرد و ایجاد درگیری و خشونت نماید. توهم و هذیان نشانه اختلال شدید در عملکرد مغز هستند؛ در مواقع بروز هذیان لازم است مصرف مواد سریعاً قطع گردد و بیمار مورد درمان قرار گیرد. تداوم وجود هذیان و توهم موجب افزایش آسیب به مغز می­گردد. در اکثریت مواقع، بیمار توهمی یا هذیانی برای کنترل بهتر و ارایه خدمات پزشکی نیاز به بستری در بیمارستان دارد.