درمانگران اعتیاد و اعضای خانواده مصرف­کنندگان مواد که با مصرف­کنندگان مواد محرک مانند شیشه ارتباط نزدیک داشته­اند، با این جملات آشنایی کامل دارند و به مرور شنیده­اند که: 

1) شیشه موجب شستشوی مواد مخدر می­گردد!

2) شیشه ضد مورفین است! و

3) برای ترک مورفین می­توان از شیشه استفاده نمود!

افرادی که به نظرات فوق اعتقاد دارند ذکر می­کنند که وقتی فردی اعتیاد به مواد مخدر مانند تریاک، هروئین، یا کراک دارد؛ اگر در زمان قطع مصرف مواد مخدر و بروز علایم ترک (یا همان علایم خماری)، از مت­آمفتامین استفاده کند، علایم جسمی محرومیت از مصرف مواد کاهش می­یابد و فرد ولع کم­تری به مصرف مواد مخدر نشان می­دهد.

واقعیت این است که درست است که مصرف مت­آمفتامین می­تواند موجب تخفیف علایم محرومیت از مصرف مواد مخدر و کاهش میل و اشتیاق به مصرف مخدرها گردد، ولی آیا تاکنون از خود پرسیده­اید که یک ماده برای آنکه بتواند جایگزین خوبی برای ماده دیگر باشد، چه خصوصیتی باید داشته باشد؟

پاسخ این پرسش، توصیف یک واقعه تاریخی نه چندان قدیمی است: حدود 120 سال قبل، اولین بار که هروئین توسط هنریک درسر در آلمان ساخته شد، تا بیش از 15 سال نه تنها هیچکس تصور نمی­کرد که این ماده بتواند اعتیادآور باشد، بلکه آن را به عنوان داروی درمان اعتیاد به تریاک که در آن موقع اعتیاد به آن شیوع زیادی یافته بود، عرضه نمودند. جالب است بدانید که دلیل ساختن هروئین از مورفین، تلاش برای ساخت دارویی بود تا بتواند اعتیاد به تریاک را که در آن زمان شیوع یافته بود، درمان نماید. در آن زمان همه تصور می­کردند که هروئین دارویی کاملاً مطمئن و بی­خطر است، تا جایی که در آن زمان تهیه این دارو از داروخانه­ها نیاز به ارایه نسخه نداشت و قرص­های هروئین به راحتی به هر فردی که تمایل داشت، تحویل داده می­شد. اما تنها دلیل این اشتباه این بود که هروئین ماده­ای قوی­تر و خطرناک­تر از تریاک بود، در نتیجه استفاده از آن در یک فرد وابسته به تریاک موجب می­شد تا فرد در صورت عدم استفاده از تریاک، عوارض محرومیت از تریاک را تجربه نکند، میل به مصرف تریاک را از دست بدهد، و دیگر نیازی به مصرف تریاک احساس نکند.

متأسفانه به نظر می­رسد اتفاق مشابهی در مورد استفاده از مت­آمفتامین برای درمان مخدرها در کشور ما در جریان است؛ یعنی از آنجایی که مت­آمفتامین ماده­ای قدرتمندتر و اعتیادآورتر از مخدرهای موجود در کشور مانند تریاک، شیره، هروئین، و حتی کراک است، بسیاری از افراد وابسته به مواد با مشاهده عدم نیاز به مصرف ماده قبلی خود در زمان استفاده از شیشه، دچار این اشتباه شده­اند که می­توانند با آن ماده مخدر خود را ترک کنند؛ در حالی که عملاً به وضوح ماده مصرفی سنگین­تر و خطرناک­تری را جایگزین ماده مصرفی قبلی خود نموده­اند.