10 نکته کلیدی: چرا خانواده ایرانی به دنبال پیشگیری از اعتیاد نیست؟

•عدم درک احتمال بالای خطر: خانواده تصور می کند که بیماری اعتیاد ممکن نیست اعضای او را درگیر سازد.
•عدم اطلاع از شدت بیماری: خانواده برداشت درستی از شدت و اهمیت بیماری اعتیاد و عوارض ناشی از آن ندارد.
•ترس از بیماری : ترس از بروز بیماری اعتیاد باعث می شود خانواده از پرداختن به آن اجتناب نماید.
•گناه و خطا دانستن بیماری اعتیاد: خانواده، اعضای خود را بسیار اخلاق محور می داند و پذیرش احتمال بروز بیماری را یک نقطه منفی برای این محیط اخلاقی می داند.
•بیماری اعتیاد را عاقبت خطاهای قبلی دانستن: خانواده معتقد است من که تاکنون خطایی انجام نداده ام و بدی در حق دیگران نکرده ام پس این بیماری سراغ من و اعضاء خانواده من نمی آید.
•انتخاب انکار به عنوان گزینه راحت تر: پذیرش احتمال بیماری اعتیاد و اهمیت پیشگیری از آن نیازمند فعالیت های بعدی است که در زمان بروز، هزینه بر است اما انتخاب گزینه انکار کار ساده تری است.
•غرور و خود بزرگ بینی خانواده: خانواده فکر می کند من که همه چیز را برای فرزندانم فراهم کرده ام چرا باید آنها درگیر بیماری اعتیاد شوند.
•عدم اطلاع و باور در مورد مؤثر بودن پیشگیری در بروز بیماری اعتیاد: خانواده اصولا اعتیاد را یک بیماری قابل پیشگیری نمی داند.
•عدم اطلاع خانواده از وجود ابزارها و روش های مؤثر و قابل اجرا: خانواده اطلاعی از نحوه تهیه و شیوه های به کارگیری ابزارهای پیشگیری از اعتیاد ندارد.
•عدم احساس وظیفه مستقیم : خانواده تصور می کند پیشگیری از اعتیاد وظیفه دولت است و نقشی برای خود در این زمینه در نظر نمی گیرد.