با توجه به اينکه در بسياري اوقات بخصوص در چند هفته اول شروع درمان نگهدارنده هنوز علايم ترک و مشکلات رفتاري فرد به نقطه متعادلي نرسيده است، افراد خانواده و ساير اطرافيان دقت كافي براي شناسائي علايم مسموميت كه عبارت از خواب‌آلودگي، گيجي، شل صحبت كردن، مردمك‌هاي تنگ و يا عدم تعادل در راه رفتن است، به خرج نمي‌دهند.
گاهي به جاي اينکه به علايم مسموميت و خطرات آن توجه شود، بخاطر اينکه خانواده از دست بعضي از رفتارهاي بيمار خسته شده است، ترجيح مي‌دهد علايم را جدي نگيرد؛ گاهي خواب‌آلودگي بيمار را علامتي از مصرف تلقي مي‌كند و حتي گاهي از اينکه بيمار خواب‌آلود است و ديگر سر و صدا نمي‌کند، خوشحال ميگردد. اما بايد به خاطر داشت كه آرامش بيش از حد بيمار مي‌تواند يكي از علايم مسموميت باشد.
از مهم‌ترين علل مسموميت مي‌توان به استفاده از يک دارو يا ماده مخدر در حين درمان نگه دارنده اشاره کرد. معمولاً اين اتفاق مي‌تواند به علل مصرف سر خود يک دارو (با يا بدون اطلاع خانواده)، مراجعه به پزشک ديگر و اضافه کردن يک دارو که داراي تداخل با متادون است و لغزش يا سوءمصرف احتمالي يک ماده اعتيادآور جديد يا قبلي اتفاق بيافتد. گاهي اوقات بدون اينکه هيچکدام از کارهاي زير انجام شده باشد، شخص بعلت بيماري جسمي مانند مشکلات کليوي و کبدي که پيدا مي‌کند در زمينه جذب و هضم دارو دچار مشکل مي‌شود. گاهي بعد از بهبودي اسهال بعلت افزايش جذب دارو و يا فراموشي پزشک براي کاهش مقدار دارو متادون تجويزي نيز ممكن است بدون هيچ دليل ديگري مسموميت بروز كند.
توصيه ميگردد به علايمي از قبيل خواب‌آلودگي، گيجي، تلوتلو خوردن، تغيير رنگ و زردشدن بيمار و... كه مي‌توانند علائم اوليه مسموميت يا بيماري باشد كه مي‌تواند منجر به مسموميت شود، حساس بود و در اولين فرصت ممکن پزشک و تيم درماني را در جريان قرار داد.